Uzbrojenie Specjalistycznych Uzbrojonych Formacji Ochronnych

Reglamentacja broni dla pracowników ochrony fizycznej

Dla realizacji uprawnień niezbędne jest wyposażenie pracowników ochrony w broń palną oraz środki przymusu bezpośredniego. Problematykę uzbrojenia formacji ochronnych normuje ustawa oraz rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 sierpnia 1998 r. w sprawie zasad uzbrojenia specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych i warunków przechowywania i ewidencjonowania broni i amunicji.
Z rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych wynika, że przedsiębiorca, w celu uzbrojenia pracowników posiadających licencję pracownika ochrony fizycznej, może ubiegać się o wydanie pozwolenia na broń na okaziciela tj. świadectwa broni. W tym celu przedsiębiorca składa do właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji umotywowany wniosek o wydanie:
a) Pozwolenia na broń, która stosownie do § 1 ust. 1 rozporządzenia stanowi uzbrojenie specjalistycznych formacji ochronnych, a mianowicie:
broń palną krótką – pistolety i rewolwery;
broń palną długą – pistolety maszynowe i strzelby gładkolufowe „PumpAction”;
broń sygnałową;
środki przymusu bezpośredniego, na które zgodnie z odrębnymi przepisami wymagane jest pozwolenie na broń;
broń gazową – pistolety i rewolwery;
ręczne miotacze gazu;
paralizatory elektryczne.
b) Zaświadczenia uprawniającego do nabycia określonego rodzaju oraz liczby egzemplarzy broni.